تبیین مفهوم انعطاف پذیری در مدارس تهران با مطالعه تطبیقی مدارس سنتی تا معاصر (نمونه های موردی: مدرسه های مروی، دارالفنون و البرز)

از نظر روان شناسان، افراد انعطاف پذیر، افراد رشد یافته تری بوده و در برابر تغییرات،واکنش مناسب تری دارند. ازجمله عوامل تاثیرگذار بر واکنش های انسان در وضعیت هایاجتماعی، متغیرهای محیطی هستند و مهمترین موضوع در ادبیات انعطاف پذیری اجتماعی-محیطی در رابطه با یادگیری، نقش مهم آن در ایجاد توانایی سازگاری است. فضاهایآموزشی با ید بتوانند بر اساس تنوع رفتارهای اجتماعی دانش آموز جوابگوی نیازهایانعطاف پذیر و پایداری در طول زمان باشند. هدف از این پژوهش، ارزیابی کیفیتانعطاف پذیری و مولفه های آن در مدارس تهران از دوره قاجار تا کنون است. به این منظور،بر اساس الگوی پیشنهادی علیرضا عینی فر در تحلیل انعطاف پذ یری، مولفه های:«تنوع پذیری» (چند عملکردی)، «تطبیق پذیری» (جا به جایی فصلی و روزانه) و «تغییر پذیری» (تفکیک و تجمیع) در نمونه ها ی موردی از مدارس تهران از دوره قاجار تا کنون مورد ارزیابی و مقایسه تطبیقی قرار گرفته است. نمونه های موردی به این شرحانتخاب شدند: مدر سه مروی، نمونه ای از مدارس سنتی (دوره قاجار)، دارالفنون به عنواناولین بنای آموزشی به سبک نوین (دوره قاجار) و البرز به عنوان شاخت تحولات مدارسجدید در ایران (دوره پهلوی). روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی مبتنی بر تحلیل محتوا استو روش جمع آوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و بررسی میدانی است. بررسی ها نشاندادند: در مدارس سنتی تهران، تنوع پذ یری، تغییرپذ یری و تطبیق پذیری مورد نظر بودهاست. در مدارس نوین آغازین، تطبیق پذیری دیده می شود، تغییرپذیری کاهش یافته وتنوع پذیری، کاهش محسوس ی پیدا کرده است. در مدارس دوره پهلو ی، تنوع پذیری به حدبسیار کمی رسیده است ، تطبیق پذیری و تغییرپذیری دیده نمی شود و در ادامه، مدارسکنونی، هم از مولفه های انعطاف پذیری به دور هستند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری ، تطبیق پذیری ، مدرسه ، تغییرپذیری ، تنوع پذیری