اثر بخشی آموزش مهارت ارتباط موثر بر ارتقا همکاری، خویشتن داری و قاطعیت کودکان

دانش آموزان به عنوان سرما یه های اجتماعی هر جامعه ای نیازمند آموزش و تقویتمهارت هایی برای انجام رفتار سازگارانه و مثبت هستند تا بتوانند با چالش ها و ضروریاتزندگی روزمره خود کنار بیایند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتارتباط موثر بر بهبود مهارت های اجتماعی در دانش آموزان دبستانی بود. روش پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بوده است. جامعه آماریدر این پژوهش، کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع اول دبستان شهر تهران بود. نمونهپژوهش حاضر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، ۴۰ دانش آموز دختر پایه اولدبستان شهر تهران بودند که در پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰)نمره پایین تر از میانگین را کسب کرده بودند و بعد به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفریگواه و آزمایش قرار گرفتند. سپس گروه آزما یش، آموزش مهارت ارتباط موثر را طی ۷جلسه ۳۵ دقیقه ای به صورت هفته ای دو جلسه دریافت کردند. پس از اجرای آموزش،مجددا هر دو گروه به پرسشنامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (۱۹۹۰) پاسخ دادند.به منظور تجزیه وتحلیل داده ها جهت مقایسه میانگین نمرات دو گروه آزمایش و گواه و اثرنمرات پیش آزمون و سایر متغیرهای مداخله گر بر پس آزمون از تحلیل کوواریانس استفادهشد. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش ارتباط موثر بر همکاری، خویشتنداری وقاطعیت در پس آزمون اثر مثبت داشته است. با استناد به داده های بدست آمده از اینپژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش ارتباط موثر موجب ارتقا همکاری، خویشتن داریو قاطعیت در کودکان می شود.

کلیدواژه ها:

ارتباط موثر ، همکاری ، خویشن داری ، قاطعیت ، مهارت های اجنماعی