پیش بینی آمادگی یادگیری الکترونیکی بر اساس خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش آموز و خودنظم دهی

هدف پژوهش حاضر تعیین سهم هر یک از متغیرهای خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش آموزو خودنظم دهی در پیش بینی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانش آموزان بود. بدین منظور۳۶۱ دانش آموز دوره دوم متوسطه شهر بهبهان به روش نمونه در دسترس انتخاب شدندو پرسشنامه های آمادگی یادگیری الکترونیکی واکتینز (۲۰۰۴)، مقیاس خودکارآمدی عمومیشرر و مادوکس (۱۹۸۲)، پرسشنامه وبلز و همکاران (۱۹۹۳) و پرسشنامه خودنظم دهیبوفارد همکاران (۱۹۹۵) را به صورت آنلاین تکمیل کردند. طرح پژوهش حاضر توصیفی ازنوع همبستگی بوده و داده ها ی پژوهش با استفاده از رگرسیون چند متغیری موردتجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش آموز وخودنظم دهی با آمادگی یادگیری الکترونیکی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین،یافته ها نشان داد که متغیرهای خودنظم دهی، تعامل معلم- دانش آموز و خودکارآمدی قدرتپیش بینی کنندگی آمادگی یادگیری الکترونیکی را دارند. همچنین، از بین مولفه هایخودکارآمدی به ترتیب؛ مولفه های گسترش برای کامل کردن تکلیف، مقاومت در رویاروییبا موانع و میل به آغازگری؛ از بین مولفه ها ی تعامل معلم - دانش آموز، عدم اطمینان، رفتارسختگیرانه، قدرت رهبری، میزان کمک و یاری رسانی، عدم ر ضایت و سرزنش کردن ؛ ازبین مولفه ها ی خودنظم دهی به ترتیب؛ راهبردها ی فراشناختی، راهبردها ی انگیزشی وراهبردهای شناختی بر روی آمادگی یادگیری الکترونیکی اثر دارند. با توجه به نتایج اینپژوهش پیشنهاد می شود که مسئولین بهداشت، سلامت جامعه ، مشاوران و روانشناسانبالینی مدارس در طول بیماری همه گیری کووید ۱۹ به متغیرهای خودکارآمدی، تعامل معلم-دانش آموز و خودنظم دهی به منظور آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانش آموزان توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

آمادگی یادگیری الکرونیکی ، خود کارآ مدی ، تعامل معلم - دانش آموز ، خودنظم دهی ، کرونا ویروس (کووید ۱۹)