هنرمند و بی هنر در نظر سعدی

واژه هنر علاوه بر معنای تخصصی و اصطلاحی امروزی، در طول ادوار زبان و ادبیات فارسی، معانی مختلفی را دربرداشت و شامل مفاهیم کلی و عامی چون برتری، فضیلت، انواع کمالات، مزیت، حسن های دنیایی و معنوی و... میشد و با توجه به کاربرد آن در ادبیات حماسی، تعلیمی و عرفانی، دارای بارمعنایی متفاوتی بوده است.سعدی شخص هنرمند را در خصایصی از دیگران برتر می بیند و عدم وجود این خصایص را علت بی هنری میخواند. بیشتر این ویژگیها در رابطه با اجتماع، اخلاق و مسائل تربیتی است. این مقاله با توجه به مفهوم هنر در ادبیات تعلیمی و آثار سعدی، ویژگیهای هنرمند و بی هنر را از نظر سعدی مورد بررسی قرار داده و سعی کرده است با تحقیق پیرامون کاربرد این واژه در طول دوره ادبیات تعلیمی و جمعآوری مفاهیم و معانی مورد نظر شاعر، تا حد توان ویژگیهای هنرمند و معانی مختلف این واژه را بررسی و منظور شاعر از معانی و مفاهیم این کلمه در آثاری چون بوستان، گلستان، قصاید و غزلیات را ارائه کند.

کلیدواژه ها:

هنر ، سعدی ، بوستان ، گلستان ، قصاید و غزلیات.