رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با گرایش به خودکشی

خودکشی به معنای نابودی و ازبین بردن خود یابه اصطلاح قتل نفس سالیان درازی است که گریبان بشر را گرفته و در فراز و نشیب تحولات اجتماعی ، قلب و روح جسمی خانواده و جوامع را آزرده است. فرد خودکشی کننده بر این باور است که در زندگی به اهداف و امیال خود نرسیده است و زندگی مفهوم خود را از دست داده است و مرگ بهتر از آن قلمداد می شود. از طرفی بسیاری ازروان آزردگی ها و اختلال های شخصیت ، حاصل محرومیت کودک از مراقبت مادرانه و یا عدم ثبات رابطه کودک با چهره دلبستگی است. پژوهش حاضر برای بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی با گرایش به خودکشی انجام شده است. در این پژوهش با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و اسنادی به جمع آوری اطلاعات و داده های تحقیق پرداخته شده است تا تبیینی مناسب در رابطه با موضوع مورد نظر ارائه شود. بررسی های انجام شده نشان داد که بین ویژگی های شخصیتی و سبک های دلبستگی و گرایش به خودکشی رابطه معنا داروجود دارد. یافته ها بیانگر این است که اگر ویژگی های شخصیتی روان رنجوری در افرادبالا باشد گرایش آن ها به خودکشی بیشتر است در حالی که بین ویژگی شخصیتی برون گرایی، تجربه پذیری ، توافق پذیری و باوجدان بودن رابطه عکس برقرار است و هرچه این صفات بالاتر باشد گرایش افراد به خودکشی کمتر است از طرفی بین سبک دلبستگی دوسو گرا با خودکشی رابطه مثبت و معنا دار و بین سبک های دلبستگی ایمن و اجتنابی با خودکشی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. ارزیابی این دو فاکتور می تواند در شناسایی به موقع افراد در معرض آسیب و انجام مداخلات لازم قبل از بروز صدمات غیر قابل جبران بسیار با اهمیت باشد

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، سبک های دلبستگی ، گرایش به خودکشی