مطالعه ی نقش والدین در خلاقیت و نوآوری فرزندان

یکی از مهمترین و اساسیترین ویژگیهای انسان که موجب تمایز و برتری وی از دیگر موجودات گردیده خلاقیت است. اندیشه خلاق قابلیتی است که میتوان آن را در تمامی ابعاد زندگی انسان مشاهده کرد. انسان به وسیله همین تفکر خلاق میتواند توانمندیهای خود را افزایش داده، مسائل و مشکلاتش را حل نماید و به سوی کمال و ترقی پیش رود . خلاقیت قابلیتی است که در نتیجه ارتباط متقابل محیط درونی و بیرونی فرد به مرحله ظهور میرسد و خانواده نخستین و مهمترین محیط اجتماعی است که کودک در آن چشم به دنیا باز میکند پس در پرورش و تقویت خلاقیت نقش به سزایی دارد. هدف از تدوین این مقاله که به صورت کتابخانه ای انجام گرفته است ، تعیین میزان نقش خانواده در خلاقیت و نوآوری فرزندان بوده که در یافته های اصلی آن به رابطه بین خانواده و خلاقیت ، نقش شیوه های فرزند پروری در پرورش خلاقیت کودکان در هر کدام از خانواده های دموکراتیک ، دیکتاتوری وآسان گیر پرداخته شده است. سپس به نقش بازی در آموزش و تربیت کودک و نقش والدین در تقویت بازی خلاق و تخیل خلاق به عنوان مولفه های اصلی خلاقیت پرداخته شده است. در ادامه بحث عواملی که خلاقیت را از بین می برند شناسایی شده است. در پایان آسیب شناسی خلاقیت کودکان مورد بررسی قرار گرفته و پیش نهادهایی مبنی بر رفع موانع آسیب زا توسط والدین در راستای افزایش خلاقیت فرزندان ارائه گردیده و نتیجه گیری کلی از بحث مورد نظر انجام گرفته است.