محدوده اکتشافی زریگان جزئی از منطقه متالوژی بافق-ساغند بوده که در زمان پرکامبرین پسین به تبع ریفتی شدن پوسته قارهای در ایران مرکزی به وجود آمده و حاصل ماگماتیسم آلکالن این پدیده است.قسمت جنوب منطقه مورد مطالعه توده های نفوذی از قبیل گرانیت با بافت پوفیریک با دانه بندی متوسط تا درشت تشکیل می دهد. این گرانیت ها شامل کانی های فلدسپاتی آلکالن ۵۰ - ۴۰ %، کوارتز ۲۵ %، پلاژیوکلاز۲۵ - ۱۵ %. با توجه به مطالعات و بررسی های صورت گرفته و نتایج حاصل از مطالعات آزمایشگاهی ژئوشیمی، ناهنجاری های مواد پرتوزایی در دو نوع از سنگ های منطقه چون گرانیت، آمفیبولیت مشاهده شده است. در بین لایه های فوق الذکر رگه های رو رگچه های سیاه رنگ فلزی دیده می شود که نشانگر پرتوزایی نسبتا بالا است. کانی زایی در آنومالی جنوبی ازنوع U و Th است و مدل پیشنهادی این کانسار، متاسوماتیسم حاصل از نفوذ محلول Si و Na است. مهم ترین اهداف در این مطالعه تعیین فاکتورهای کنترل کننده تمرکز عناصر U و Th ویژگی های ژئوشیمیایی در منطقه مورد مطالعه، شناسایی زون های دگرسانی در ارتباط با کانیسازی در منطقه اکتشافی و نقش آنها در کانی سازی، شاخص ترین پدیده ژئوشیمی در منطقه چگونه بوده است. مطالعات تکمیلی و تجزیه شیمیایی به روش XRD و XRF و در مرحله بعد از مطالعات آزمایشگاهی(میکروسکوپی) استفاده شده است.کانی های پرتوزا در منطقه شامل تیتانوم گنتیت، دیویدایت، پیچبلند و سایر کانی های پرتوزا و هچنین کانی های سولفیدی مانند پیریت است. کانی زایی U و Th در سطح از روند کلی شمالی-جنوبی تبعیت می کند. سنگهای منطقه فوق الذکر اعم از فلسیک و مافیک که در ترکیب شیمیایی آنها از ۳ ظرفیتی شان استفاده شده باشد دارای پرتوزایی نسبتا بیشتری به سایرین ترکیب شان است.چون نسبت U به Th نزدیک به ۱ بوده به سختی می توان تمرکز U را در این ناحیه انتظار داشت، البته این بررسی فقط سطحی بوده و هیچ نظری به زیر سطح کانسار نداشته و نمیتوان با این مدارک زونالیتی و روند افزایش U را پیش بینی کرد، و نیاز به مطالعات بیشتر است.