نگرشی بر ژئومورفولوژی ساحل عمان مطالعه موردی: دشتیاری چابهار و جلگه باهوکلات

ناحیه دشتیاری چابهار در ساحل عمان که حدود ۳۴۵۰ کیلومترمربع وسعت دارد، ۲۹۰۰ کیلومترمربع آن مورد مطالعه قرار گرفت. تحقیقات در مورد تحول اشکال زمین در بخش های مختلف نشان می دهد که عوارض منطقه تحت تاثیر فرایندهای اوروژنیک و اپیروژنیک و فرایندهای بیرونی به شکل امروزی در آمده اند. لیکن این فرایندها بیانگر ویژگی های خشک دشتیاری است. قدیمی ترین سنگ ها در شمال ناحیه مربوط به کرتاسه پایانی و شمال ملانژهای رنگی است وکهن ترین نهشته ها در دشتیاری متعلق به میوسن پایانی میباشد که از مجموعه سنگ ها و مارن کنگلومرای ریز دانه تشکیل شده است. چشم اندازهای ساحلی عمان شامل هزار دره، جریان های گلی مارنها، دامنه های با حفره های تافونی، مسیل های گود جلگه ساحلی، دو خط ساحلی ماسه ای، تپه های ماسه ای، پهنه های کویری رسی مارنی میباشد. پدیده های ژئومورفولوژی ساحل عمان نیز شامل گل فشانها، تراسهای دریایی، جلگه های ساحلی و پایکوهی و آبرفتی، مخروط آبرفتی و تپه ها است. در دوره یخچالی و بین یخچالی به ترتیب آب و باد عامل مسلط فرسایشی بوده و پادگان های مطبق و فرسایشهای کاوشی و مکانیکی از شواهد دوره های بارانی در این منطقه می باشد.

کلیدواژه ها:

مورفودینامیسم ، اپیروژنیک ، ملانژهای رنگی ، فلیش ، گل فشان ، اوروژنیک ، افیولیت ، پادگانه