پروتکل مسیریابی با کارایی انرژی و تعادل بار برای شبکه های موردی سیار

شبکه ی موردی سیار مجموع های از گره های سیار است، که بدون استفاده از ساختاری ثابت یک شبکه را تشکیل م یدهند. در این شبکه ها گره ها، هم به صورت میزبان و هم به صورت مسیریاب عمل م یکنند. به علت تحرک گر هها در شبک ه های سیار موردی، توپولوژی شبکه ممکن است به سرعت تغییر یابد، بنابراین ایجاد مسیرهایی با قابلیت اطمینان بالا از چالش مسئله ی مهم دیگر در شبک ههای سیار موردی، مصرف انرژی گر هها است. وقتی انرژی یک گره به اتمام م یرسد، لین کهای متصل به آن م یشکنند و بخشی از شبکه و یا کل آن دچار خرابی م یشود. از این رو کشف مسیری با سطح انرژی کافی که انتقال داد هی قابل اطمینانی را انجام دهد، بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله یک پروتکل مسیریابی با کارایی انرژی و تعادل بار برای شبک ه های موردی سیار پیشنهاد م یدهیم، که مبتنی بر طول عمر مسیر، انرژی باقیمانده و تعداد گا مهای مسیر م یباشد. در این روش، داده در طول مسیری با پایداری بالا، سطح انرژی بالا و تأخیر کم فرستاده م یشود. نتایج شبی هساز ی نشان م یدهد، پروتکل پیشنهادی در مقایسه با پروتکل پایه، یعنیAODV از قابلیت اطمینان و مقیا سپذیری بالاتری برخوردار است و طول عمر شبکه را افزایش م یدهد.

کلیدواژه ها:

شبک هی موردی سیار ، مسیریابی ، مصرف انرژی ، کیفیت سرویس