جلوههایی از رمانتیسم در شعر خاقانی
محل انتشار: دو فصلنامه ادب فارسی، دوره: 9، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 224
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ADFA-9-1_005
تاریخ نمایه سازی: 20 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
افضلالدین بدیل بن علی خاقانی شروانی، متخلص به خاقانی (ولادت: ۵۲۰ق در شروان –وفات: ۵۹۵ق در تبریز) در ادبیات کهن فارسی، شاعری شاخص، تاثیرگذار و منحصربهفرد است؛ ازآنرو که در شعر خود اجازه ظهور و بروز به «من» خود را بهتمامی میدهد. او در اشعارش فقط در مقام شاعر ظاهر نمیشود، بلکه سیمای انسانی را بهتماشامیگذارد که عاطفی، هیجانی، عشقطلب، مبارزهجو، آزادیطلب، آزادهخو و انسانگراست؛ این اوصاف، جزو شرایطی است که رمانتیستها خود را قائل به احراز آن میدانستند و در بیانیه ادبی خود، آنها را برشمردهاند. علاوه بر این ویژگیها، تصاویر موجود در شعر او، ویژگیهای تصاویر رمانتیک را دارد؛ یعنی همچون تصاویر شعر رمانتیستها، مبهم و در سایه، سازمند، متحد و منسجم، بیزمان و بیمکان، استعاری، ذهنی، طبیعتگرا و ... است. این مقاله، در پی ایضاح بیشتر نمودهای رمانتیسم در شعر و اندیشه خاقانی بوده است؛ ازاینرو، با انتخاب شیوه تحلیل قیاسی، به بررسی و برجستهسازی شباهتهای فراوان شعر خاقانی و مکتب رمانتیسم پرداخته است. نتایج حاصل از تحقیق، گویای آن است که اوصاف رمانتیک شعر خاقانی، بهویژه فردیت، بیان خود، انسانگرایی و آزادیجویی خاقانی، همچنانکه تمام خاقانیپژوهان ایرانی و غیرایرانی بر آن صحه نهادهاند، در ادبیات کلاسیک فارسی، اگر نگوییم بینظیر، حتما کمنظیر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نرگس اسکویی
دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :