تحلیل اثرات تغییر اقلیم بر میزان آبدهی رودخانه مطالعه موردی: رودخانه ششپیر

امروزه مطالعات بسیاری در سراسر جهان وجود تغییر در عوامل اقلیمی و هیدروکلیمایی را تایید مینماید. توسعه شهرها و صنایع و افزایش تولید گازهای گلخانهای از یک طرف و تغییر کاربری اراضی در سطح حوضه رودخانهها از طرف دیگر میتواند موجب دگرگونی در رژیم منابع آبی و در مواردی تشدید سیلابها شود. بنابراین، اهمیت بررسی و آشکارسازی این تغییرات بیش از بیش آشکار است. در این تحقیق ۱۸ مدل AOGCM که در گزارش ارزیابی چهارم IPCC مورد استفاده قرار گرفته اند، برای ارائه بهترین تصویر از وضعیت عوامل هواشناسی دما و بارندگی ماهانه در افق سالهای ۲۰۴۰، ۲۰۷۰ و ۲۱۰۰ میلادی در حوضه آبریز رودخانه ششپیر مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بودن که با توجه به شاخصهای RMSE، همبستگی منطقهای و BIAS برای ماههای مختلف در منطقه مدلهای متفاوتی بهترین برازش را داشته است. بنابراین، در این مطالعه با توجه به ۸ سناریوی مختلف (دو سناریوی بالا و پایین برای هر یک از خانوادههای A۱، A۲، B۱ و B۲) برای افقهای مذکور بارندگی و دما برآورد گردید. نتایج حاکی از آن بود که به طور متوسط میزان افزایش دمای متوسط سالانه بترتیب برای افقهای ۴۰، ۷۰ و ۱۰۰ برابر با ۱.۷، ۳.۲ و ۴.۵ درجه سانتیگراد است. همچنین این تغییرات برای پارامتر بارندگی بترتیب ۲، ۸ و ۱۹ درصد افزایش بوده است. البته به صورت ماهانه تغییرات کاهشی نیز در ماههای مختلف وجود داشته است. در پایان این تحقیق با استفاده از دادههای روزانه بارندگی و آبدهی رودخانه و همچنین با استفاده از مدل هیدرولوژیکی AWBM میزان آورد آبی برای افقهای مورد نظر و همچنین وضعیت سیلابها در سطح حوضه برآورد گردید. برآوردها حاکی از کاهش شدید آوردها در دورههای آتی بوده است. به طوری که در دورههای ۲۰۴۰ و ۲۰۷۰ به طور متوسط ۳۹ و ۴۳ درصد کاهش داشته اما در دوره ۲۱۰۰ با کمی بهبود به ۳۲ درصد کاهش آورد منتج شده است.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، ششپیر ، AWBM ، مدلهای جفت شده اقیانوس-جو ، آورد رودخانه