حسین میر محمد صادقی - عضو هیات علمی دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی
افشین آذری متین - دانش آموخته دوره دکتری حقوق کیفری و جرم شناسی دانشگاه شهید بهشتی

امضای کاغذی رکن اساسی احراز هویت در بانکداری سنتی است، این شکل سنتی از امضا در بانکداری نوین (بانکداری الکترونیکی و مجازی) تغییر ماهیت داده و تبدیل به امضای الکترونیکی ساده و مطمئن شده است. کلیه خدماتی که در بانکداری نوین ارائه می­شود، مستلزم صدور امضای الکترونیکی از طرف کاربران است، بستر و ساختار امضاهای جدید به گونه­ای است که نوع جرایم را از امضای سنتی متمایز کرده است. این مقاله قصد دارد از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه­ای، ساختار فنی امضای الکترونیکی در سیستم بانکی را با تعاریف ارائه­شده در قانون تجارت الکترونیک تطبیق دهد تا در گذر این توصیف، جرم جعل غیررایانه­ای و دسترسی غیرمجاز در بانکداری سنتی و نوین مقایسه شود. بدیهی است بررسی بهعملآمده می­تواند مقدمه­ای باشد تا بسترهای فنی غیرموجه بانکداری الکترونیکی شناسایی ­شده و از این رهگذر تدابیر پیشگیرانه وضعی و فنی مناسب در بانکداری نوین پیش­بینی گردد.

امضای الکترونیکی, گواهی الکترونیکی, گذرواژه, توکـن, دسترسی غیرمجاز