سید علی اکبر موسوی - دانشجوی رشته حقوق کیفری ، گروه آموزشی حقوق ، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
غلامحسین مسعود - استادیار، گروه آموزشی حقوق، دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
مسعود راعی - دانشیار، گروه آموزشی حقوق، دانشکده حقوق و الهیات، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

این روزها، کرونا ویروس و سیر صعودی افزایش تعداد مبتلایان و کشتههای آن، اذهان عمومی کشورهای جهان را به خود مشغول کرده است. از همان ابتدای شیوع آن در چین، سپس در سراسر جهان تحلیلهای زیادی درباره بیولوژیکی بودن آن منتشر شد که کرونا ویروس یک جنگ بیولوژیکی و مصداق بیوتروریسم است. چراکه پیامدها و گستره بیوتروریسم به گونهای است که میتواند منابع حیاتی یک کشور را به نابودی بکشاند. به همینمنظور امروزه به شدت مورد توجه مراکز راهبردی نظامی، سیاسی، دفاعی، اقتصادی و بهداشتی جهان قرار گرفته است. پژوهش پیشرو با هدف «بررسی وضعیت مقابله با بیوتروریسم کروناویروس در قوانین داخلی و اسناد بینالملل» با استفاده از روش توصیفی–تحلیلی و گردآوری اطلاعات به شیوه کتابخانهای– اسنادی انجام گرفته است. نتایج نشان داد که در نظام حقوقی ایران جرم مستقلی تحت عنوان بیوتروریسم به عنوان جرم اصلی وجود ندارد، اما در قوانین متعدد جلوههایی از مفهوم تروریسمزیستی یافت میشود که به دلیل سرعت عمل کند قانونگذار، نبود نگاه افتراقی به بیوتروریسم، ضعف ضمانت اجرا و غیره سازکارهای مبارزه با آن، کارآمد و بهروز نیست به طوریکه نیازمند بررسی و تصمیمگیریهای جدید است. در اسناد بینالمللی نیز تدابیری که برای مبارزه با آن اندیشیده شده نیاز به تکمیل و اصلاح قوانین بینالمللی از لحاظ داشتن ضمانت اجرای قوی و پیشبینی یک سیستم راستیآزمایی کارآمد و فنی، لازم و ضروری به نظر میرسد.

بیوتروریسم, پروتکل ژنو, تروریسم, کنوانسیون خلع سلاح بیولوژیک, کرونا ویروس