اثر بخشی تحرکات بدنی و موسیقی درمانی بر اصلاح رفتار کودکان عقب مانده ذهنی در شهرستان بندر لنگه

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی حرکات بدنی و موسیقی درمانی بر اصلاح رفتار کودکان عقب مانده ذهنی در شهرستان بندر لنگه بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان عقب مانده ذهنی شهرستان بندر لنگه تحت پوشش بهزیستی بندر لنگه در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۸ تا ۱۴ ساله عقب مانده ذهنی تحت پوشش بهزیستی شهرستان بندر لنگه به تعداد ۵۵ نفر در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بود. حجم نمونه به تعداد ۴۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. ابتدا ۴۰ کودک ۲۰) پسر و ۲۰ دختر) عقب مانده ذهنی ۸ تا ۱۴ ساله با متوسط بهره هوشی ۶۹-۵۰، از جامعه آماری انتخاب شدند و به طور تصادفی در ۴ گروه ۱۰) شرکت کننده در هر گروه) قرار گرفتند. گروه های آزمایش تحت آموزش موسیقی درمانی قرار گرفتند ولی گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نگردید. نتایج با استفاده از تحلیل واریانس یکراه ه نشان داد که شیوه تمرینی" حرکات هماهنگ همراه با موسیقی گام ماژور " مشکلات رفتاری کودکان کاهش داد؛ اما شیوه های تمرینی" حرکات هماهنگ با زمینه موسیقی گام مینور مشکلات رفتاری کودکان عقب مانده ذهنی را به طور معناداری ایجاد نکرد. همچنین "حرکات هماهنگ بدون زمینه موسیقی" کاهش معناداری در مشکلات رفتاری کودکان عقب مانده ذهنی ایجاد نکرد.

کلیدواژه ها:

حرکات بدنی ، موسیقی درمانی ، رفتار ، عقب مانده ذهنی.