بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری برانگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر دزفول در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹

یکی از مهمترین نهادهای موثر در تربیت و رفتار آدمی خانواده میباشد؛ که در شکل گیری نگرش فرزندان نسبت به تحصیل هم نقش دارند. هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری با انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی مدارس شهر دزفول بود .جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع دبستان شهر دزفول میباشد. تعداد ۳۰۰ نفر از دانش آموزان به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و درنهایت پس از ریزش و جدا کردن پرسشنامه های ناقص تعداد ۲۶۵ نفر باقی ماندند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های شیوه های فرزندپروری بامریند و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی هارتر (۱۹۸۱) استفاده و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (همبستگی) استفاده شد. سطح معناداری آزمون ۰.۰۵ Pدر نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بین سبکهای فرزندپروری باانگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد .پس باید مشاوران، روانشناسان و مربیان تاثیر نوع تربیت و سبکهای فرزندپروری را در رقم زدن آینده فرزندان در نظر گرفته و در زمان مناسب کارگاه هایی را در این زمینه ارائه نمایند.

کلیدواژه ها:

سبک فرزندپروری ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی