بررسی اثربخشی امید درمانی بر بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند اوتیسم

ویژگی کودکان با اختلال اوتیسم می تواند بر والدین و کارکرد خانواده از نظر فعلیت اجتماعی، شیوه زندگی و سلامت روان اثرمنفی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر امید درمانی بر بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند اوتیسم بود. پژوهشاز نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش ازمون- پس آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری بود. به این منظور ۳۰ نفر از مادران دارایفرزند اوتیسم که به مرکز آموزش و نگهداری کودکان اوتیسم در شهر همدان مراجعه می کردند به شیوه هدفمند و در دسترسانتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه(هرهفته ۲ جلسه به مدت ۱۲۰ دقیقه) تحت مداخله امید درمانی قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافتنکرد. برای جمع آوری داده ها از مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف استفاده شد و برای تحلیل داده ها روش تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر و نرم افزار spss مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات گروه کنترل و آزمایش تفاوتمعناداری وجود دارد. به همین دلیل می توان گفت به کارگیری امید درمانی بر بهزیستی مادران دارای فرزند اوتیسم اثربخش بوده است.

کلیدواژه ها:

امیددرمانی ، بهزیستی روانشناختی ، مادران اوتیسم