محمد رضایی پژند - مشهد- دانشگاه فردوسی مشهد- دانشکده ی مهندسی گروه عمران
الهام میرافضلی - کارشناسی ارشد، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

روش طرح خمیری (پلاستیک) برپایه‎ی عملکرد، با هدف دستیابی به پاسخ بهتر برای ساختمان‎ها در زیر اثر زمین‎لرزه‎های شدید، گسترش فراوانی پیدا کرده است. برای انجام این کار، فن های گوناگونی تاکنون پیشنهاد نموده اند. در این پژوهش، شیوه‎‎ی دستیابی به برش پایه در راه‎کار طرح خمیری برپایه‎ی عملکرد بررسی می‎گردد. برای رسیدن به این هدف، دو فرآیند محاسبه‎ی برش پایه به کار می‎رود و از پاسخ‎های این دوفن درطرح سازه ها بهره جویی می‎شود. برش پایه‎ی دو قاب‎ خمشی سه طبقه و شش طبقه به دو گونه‎ی طیف نقطه‎ی تسلیم و کارمایه( انرژی) حساب خواهد شد. سپس، از اختلاف بین کارمایه ی‎ وارد به سازه و کارمایه ی کرنشی کشسان آن، مقدار جذبی به دست می‎آید. با بهره جستن از این کارمایه ی خمیری، طرح عضوهایی انجام می‎پذیرد، که نامزد تسلیم هستند و در ادامه ، با به کار بردن نیروهای ناشی از خمیری شدن عضوهای شکل‎پذیر و شرط ایستایی درخت ستون، ظرفیت ستون‎ها در دسترس قرار می‎گیرد. سرانجام، از تحلیل‎های ناخطی ایستا و پویا (دینامیکی) بهره جویی خواهد شد و عملکرد این قاب‎ها ارزیابی می‎شود. این پژوهش، به مقایسه ی این دو راه کار میپردازد و نتیجه ها نشان می دهند که در ساختمان‎های متوسط و بلند، بهره جستن از معادله‎ی کارمایه برای حساب کردن برش پایه‎، طرح را مناسبتر میسازد. هرچند، نمودار پخش تغییرمکان نسبی در ارتفاع برای قاب های طرح شده به شیوهی طیف نقطهی تسلیم، قابل پیش بینی تر است.

واژه های کلیدی: برش پایه, طرح خمیری برپایه‎ی عملکرد, طیف نقطه‎ی تسلیم, کارمایه, تغییرمکان هدف, سازوکارتسلیم