بررسی رابطه بین سلامت روان و خودکارآمدی دانشجویان پسر ساکن خوابگاه های دانشگاه قم بر اساس میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سلامت روان و خودکارآمدی دانشجویان پسر ساکن خوابگاه های دانشگاهقم بر اساس میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی همبستگی بود بود کهبه شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانشجویان پسر ساکن در خوابگاه داخل دانشگاه قم را تشکیلمی دهد که تعداد آنها ۱۸۰۰ نفر می باشد. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان ۳۱۷ نفر و به صورت تصادفی ساده انتخابشدند. در این تحقیق از پرسشنامه های سلامت روانی کیز (۲۰۰۲)، خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و پرسشنامه محققساخته مشارکت ورزشی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان دادبین سلامت روانی دانشجویان و میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه دانشگاه (P=۰/۰۰۱ ،r=۰/۱۷۸) رابطهمثبت معنی داری وجود دارد. بین خودکارآمدی دانشجویان و میزان مشارکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه دانشگاه(P=۰/۰۰۱ ،r=۰/۲۰۳) رابطه مثبت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، خودکارآمدی ، دانشگاه قم ، مشارکت در فعالیت های ورزشی فوق برنامه