بررسی نقش تعدیل گری متغیر هوش هیجانی بر رابطه بین مدیریت تعارض و رضایت شغلی؛ مطالعه موردی: معلمان تربیت بدنی شهر تایباد

هدف از مطالعه حاضر بررسی نقش تعدیل گری متغیر هوش هیجانی بر رابطه بین مدیریت تعارض و رضایت شغلی؛مطالعه موردی: معلمان تربیت بدنی شهر تایباد بود. روش مطالعه توصیفی-همبستگی بود که به شکل میدانی انجامپذیرفت. جامعه آماری برابر با تمامی دبیران تربیت بدنی شهر تایباد بود (N=۲۰۱) که با توجه به محدود بودن جامعه، دریک نمونه گیری تمام شمار تمامی افراد، به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. جهت گردآوری اطلاعات هوش هیجانیاز پرسشنامه بار- آن (۱۹۸۰)، اطلاعات مدیریت تعارض از پرسشنامه رابینز (۲۰۰۱) و اطلاعات رضایت شغلی ازپرسشنامه مینه سوتا (۲۰۰۶) استفاده شد. روایی ابزار توسط ۸ تن از اساتید فن تایید و پایایی آن با استفاده از آزمونآلفای کرونباخ استخراج به ترتیب به میزان ۰/۸۲، ۰/۷۹ و ۰/۸۰ محاسبه و تایید شد. پس از گردآوری اطلاعات، از آزمونکولموگراف-اسمینوف (KS)، جهت بررسی توزیع داده ها و از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلاتساختاری (SEM)، جهت آزمون فرضیات تحقیق استفاده شد. نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی با رضایت شغلی وبین هوش هیجانی و مدیریت تعارض دبیران تربیت بدنی ارتباط معناداری وجود دارد و با افزایش هوش هیجانی کارکنان،شدت رابطه بین مدیریت تعارض و رضایت شغلی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، مدیریت تعارض ، رضایت شغلی ، معلمان تربیت بدنی