سنتز و عاملدارکردن کوپلیمرهای شانهای آلفااولفین (۶ و ۱۰ کربنی)-مالئیک انیدرید و کاربرد آنها در نانوهیبرید سیلیکا و هیدروژل

فرضیه: پلیآلفااولفینهای ساختارهای غیرقطبی دارند و ایجاد قطبیت با عاملیتهای مختلف موجب توسعه کاربردهای آنها میشود. ساختار، تعداد و اندازه شاخهها در زنجیر اصلی بر خواص و طراحی درشتمولکولهای جدید اثر میگذارد. وجود گروههای واکنشپذیر در زنجیرهای آلفااولفینی موجب بهبود برهمکنش آنها با نانوذرات سیلیکا میشود. همچنین، مقدار شبکهایکننده موجب تغییر خاصیت جذب حلالهای هیدروکربنی میشود.روشها: کوپلیمرشدن رادیکالی ۱-هگزن و ۱-دکن با مالئیک انیدرید در شرایط مختلف انجام شد. ساختار و خواص گرمایی کوپلیمرهای شانهای آلفااولفین (۶ و ۱۰ کربنی)-مالئیک انیدرید با تعداد و اندازه شاخههای مختلف با آزمونهای طیفسنجی زیرقرمز تبدیل فوریه (FTIR)، رزونانس مغناطیسی هسته هیدروژن (۱HNMR) سوانگاری ژل تراوشی (GPC) و گرماوزنسنجی (TGA/DTGA) بررسی شد. اثر مونومرهای عاملدار ۲-اتیلهگزیل آکریلات (۲-EHA) و ۳-کلرو-۲-متیلپروپن (۳-C۲MP) نیز بر واکنش کوپلیمرشدن مطالعه شد. واکنش پلیمرشدن استیرن، مالئیک انیدرید و ۱-هگزن در مجاورت نانوذرات سیلیکا انجام شد. هیدروژلهای جدید با پلی۱-هگزن-مالئیک انیدرید استریشده با ۲-دکانول تهیه شدند. مراحل سنتز نانوهیبرید و هیدروژل و خواص گرمایی آنها با روشهای FTIR و TGA/DTGA بررسی شد.  یافتهها: انواع کوپلیمرهای شانهای عاملدار مالئیک انیدرید با ۱-هگزن و ۱-دکن با ساختارهای مولکولی متفاوت سنتز و شناسایی شدند. نتایج نشان داد، درصد تبدیل واکنش با افزایش اندازه شاخه آلفااولفین از ۴ به ۸ کربن، کاهش مییابد و کومونومر شاخهای ۲-EHA موجب افزایش درصد تبدیل میشود. در نانوکامپوزیت بهدستآمده، میان مونومر مالئیک انیدرید و نانوذرات سیلیکا برهمکنش وجود دارد. نانوکامپوزیتهای استیرن-۱-هگزن-مالئیک انیدرید دارای ۴ و %۶/۵ وزنی نانوسیلیکا نیز سنتز شدند. طراحی ساختاری شامل عاملیتها و اندازه شاخهها و نیز شرایط واکنش اثر زیادی بر خواص درشتمولکولها و هیدروژل سنتزی دارد.

کلیدواژه ها:

آلفااولفین ، عاملدارکردن ، کوپلیمر شانهای ، نانوهیبرید سیلیکا ، هیدروژل