اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی و رضایت جنسی زنان پیشیائسه

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی و رضایت جنسی زنان پیش­یائسه بود. روش: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دوماهه و جامعه آماری ۸۶ زن پیش­یائسه مراجعهکننده به خانههای سلامت شمال شهر تهران در سال ۱۳۹۷ بود. پس از اعلام فراخوان و غربالگری با استفاده از پرسشنامههای صمیمیت زناشویی باگاروزی (۲۰۰۱) و رضایت جنسی لارسون، اندرسون، هولمن و نیمن (۱۹۹۸) ۴۰ زن به شیوه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (۲۰ زن) و گواه (۲۰ زن) بهصورت تصادفی جایگزین شدند. برنامه درمان پذیرش و تعهد هیز و استرواسال (۲۰۱۰) طی هشت جلسه ۹۰ دقیقه­ای به­صورت هفتگی یک جلسه در مورد گروه آزمایش اجرا شد. هر دو گروه در سه مرحله به پرسشنامههای پژوهش پاسخ دادند و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد. یافتهها: نتایجنشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر صمیمیت زناشویی (۹۴/۴=F، ۰۳۲/۰=p) و رضایت جنسی (۴۶/۳۹=F، ۰۰۱/۰=p) اثر داشته و این اثر در مرحله پیگیری پایدار مانده است. نتیجهگیری: از آنجایی­که درمان پذیرش و تعهد منجر به بهبود صمیمت و رضایت زناشویی شد؛ میتوان از آن بهعنوان روش مداخلهای موثر برای بهبود صمیمیت زناشویی و رضایت جنسی در زنان پیش­یائسه بهره برد.

کلیدواژه ها:

تعهد و پذیرش ، رضایت جنسی ، صمیمیت زناشویی