راهبردهای انتساب دورویی به ایرانیان (بررسی متون شامل خلقیات ایرانیان، از صفویه تا پهلوی)

  • سال انتشار: 1399
  • محل انتشار: فصلنامه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، دوره: 16، شماره: 60
  • کد COI اختصاصی: JR_JCSC-16-60_003
  • زبان مقاله: فارسی
  • تعداد مشاهده: 337
دانلود فایل این مقاله

نویسندگان

آرمین امیر

گروه مطالعات فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی

مجید فولادیان

استادیار گروه علوم اجتماعی دانشگاه فردوسی مشهد

صفورا جمشیدی

کارشناسی ارشد، روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد

سارا شاد

کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه،فردوسی مشهد

سلما رنجبری

کارشناسی ارشد روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد.

آرزو مرادی

کارشناسی ارشد، روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد.

نیلوفر نجیب نیا

کارشناسی ارشد، روانشناسی دانشگاه، فردوسی مشهد.

چکیده

پرسش اصلی ما در پژوهش حاضر این بوده است: «نویسندگان متونی که ایرانیان را دورو خواندهاند چگونه نظر خود را به مخاطب منتقل کردهاند». بنابراین، بهجاست که سوال کنیم انتقال این مفهوم با چه روشهایی صورت گرفته و چهبسا از خلال مطالعه متون این دوره، متوجه شویم برخی نویسندگان موردنظر، خود چگونه به این نتیجه رسیدند که ایرانیان مردمانی دورو هستند. در این مقاله با روش «تحلیل محتوای کیفی»، بخشهایی از متونی چون سفرنامهها، گزارشها، خلقیاتنویسیها که از دوران صفوی تا پهلوی ایرانیان را به صفت دورویی متصف کردهاند، تحلیل شده و راهبرد نویسندگان در نسبت با مقولات ادوارد سعیدی مشخص شده است. در این مقاله با تمرکز بر راهبردهای نویسندگان در انتساب یک صفت، متونی را بررسی کردیم که به دورویی ایرانیان اشاره کردهاند. تعدادی از نویسندگان به دورویی دولتیان اشاره میکنند، آن را مذمت مینمایند و صفت بارز طبقه حاکم تلقی می-کنند؛ تعدادی دیگر از نویسندگان این دورویی در طبقه حاکم را به کل ایرانیان تعمیم می دهند. تعدادی از سفرنامهنویسان پس از مشاهده تملق و دوروریی مشاهده شده از جانب مردم زیردست در مقابل اربابان قدرت، بدون در نظر گرفتن شرایط ارباب رعیتی حاکم بر جامعه ایران و اقتضائات این شرایط، آنچه که اقتضا موقعیت نام میگیرد، تمام مردم ایران را دورو و متملق میخوانند. و در آخر؛ برخی نویسندگان مانند شاردن و گوبینو با راهبرد بیش تعمیمدهی و یکپارچهسازی با دیدن یک یا دو مورد ویژگی اخلاقی آنرا به تمامی ایرانیان نسبت میدهند.

کلیدواژه ها

دورویی, منش ملی, خلقیات, شرق شناسی

اطلاعات بیشتر در مورد COI

COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.

کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.