حریم خصوصی از دیدگاه فقه امامیه (مبتنی بر آیات و روایات)

حریم خصوصی از بارزترین حقوق هر فرد می باشد که در بردارنده کرامت انسانی و باعث ارتقای حس آرامش روحی وروانی آحاد جامعه می باشد. حق طبیعی هریک از شهروندان انتظار احترام به حریم شخصی توسط سایرین و ارکان حکومتمی باشد. در حقوق اسلامی نیز این مقوله به دفعات مورد حمایت قرار گرفته است که از آن جمله می توان به آیات ۲۷ و ۲۸سوره نور و ۱۱ و ۱۲ سوره حجرات اشاره نمود. همچنین ادله بسیاری همچون حرمت افشا اثر، حرمت سخن چینی، حرمتتصرف در مال دیگری و ... در اثبات حریم خصوصی در فقه وجود دارد اما مضامین و ملاک این احکام نمی توانند حریم خصوصیرا اثبات نمایند. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی در صدد است تا با واکاوی آیات مبارک قرآن کریم همچنین کتباسلامی، دیدگاه فقه امامیه را پیرامون حریم خصوصی بررسی نماید. یافته های پژوهش حاضر حاکی از آن است که حریمخصوصی در حقوق اسلام بویژه نظرات و احکام فقهای امامیه کاملا محترم شمرده شده و بواسطه جایگاه شناخته شده ی فقه واخلاق در وضع قوانین جمهوری اسلامی ایران، قانونگذار با آسودگی خاطر امکان نگاه تحول گرایانه به قوانین و آیین نامه هایحریم خصوصی را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

حریم خصوصی ، فقه امامیه ، حقوق اسلام ، حقوق شهروندی