مقایسه تاثیر استفاده از سنگدانه های لاتریتی و شن به عنوان فیلر در درصد جذب آب و مقاومت فشاری نمونه های ژئوپلیمری برپایه لاتریت

فرآیند تولید سیمان پرتلند به دلیل آزاد کردن حجم عظیمی از گاز دی اکسیدکربن، باعث آلودگی و به مخاطره افتادن محیط زیست می شود. با استفاده از منابع آلومینوسیلیکاتی پوزولانی و فعال کننده های قلیایی نوع جدیدی از سیمان به نام سیمان ژئوپلیمری با مخاطرات زیست محیطی به مراتب کمتر تولید می شود. در این تحقیق امکان سنجی تولید نمونه های ملات ژئوپلیمری با استفاده از پودر سنگ لاتریت به عنوان منبع آلومینوسیلیکات و سنگدانه های لاتریت و شن به عنوان فیلر مورد بررسی قرار گرفت. از مخلوط محلول سدیم هیدرواکسید با مولاریته های مختلف و آب شیشه برای تهیه محلولفعال کننده قلیایی استفاده شد. نمونه های ملات ژئوپلیمری بعد از اختلاط پودر لاتریت، فعال کننده قلیایی، فیلر و قالب گیری در دمای ۷۰ درجه سانت گراد به مدت سه روز عمل آوری شدند. سپس درصد جذب آب و مقاومت فشاری نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقاومت فشاری به ازای کمترین مولاریته محلول سدیم هیدرواکسید حاصل شد. همچنین نتایج نشان داد که نمونه های ملات ژئوپلیمری حاوی فیلر لاتریتی جذب آب کمتری در مقایسه با نمونه های ملات ژئوپلیمری حاوی فیلر شن دارند. لیکن نمونه های ملات ژئوپلیمری حاوی فیلر شن دارای مقاومت فشاری بیشتری بودند.

کلیدواژه ها:

ژئوپلیمر ، پودر لاتریت ، سنگدانه لاتریتی ، ملات ژئوپلیمری ، مقاومت فشاری ، درصد جذب آب