تاثیر دوره های تمرین هوازی بر رشد تومور و بیان ژن و پروتئین BCL-۲ در موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین هوازی به همراه بی‏تمرینی در فازهای مختلف پیشگیری بر روی بیان ژن و پروتئین BCl-۲ بود. روش بررسی: ۳۲ سر موش Balb-c ماده (۱۸-۲۰g) خریداری شد و به‏ طور تصادفی در گروه ‏های پیشگیری مقدماتی (A)، پیشگیری اولیه (B)، پیشگیری ثانویه (C) و کنترل (D) قرار گرفتند. گروه A پس از ۴ هفته تمرین هوازی و تزریق سلول‏ های ۴T۱، ۸ هفته بی ‏تمرینی داشتند. گروه B پس از تزریق سلول‏ های ۴T۱ به مدت ۴ هفته تمرین هوازی انجام دادند و سپس به مدت ۴ هفته بی ‏تمرینی داشتند. در گروه C پس از تزریق سلول‏ های سرطانی و بعد از آن ۴ هفته بی‏ تحرکی و سپس ۴ هفته تمرین هوازی انجام شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و دوره‏ های بی‏ تمرینی پس از بی‏هوشی، قربانی کردن و بافت‏ برداری انجام شد. برای اندازه‏ گیری میزان بیان ژن از RT PCR و برای سنجش میزان پروتئین از WB استفاده شد. برای تحلیل داده ‏ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته‏ ها: نتایج نشان داد که میانگین بیان ژن در اثر تمرین هوازی بین گروه‏ های (۴۸۱/۰) A، (۳۲۳/۰) B و (۰۳۵/۰) Cنسبت به گروه کنترل (۷۱۱/۱)D در حد معنی­داری (۰۰۱/۰P=) متفاوت بود. همچنین تمرین هوازی باعث تفاوت معنی‏ دار میزان بیان پروتئین (۰۰۵/۰P=)  BCl-۲بین گروه­ های (۶۹۲/۰)A ، (۸۲۱/۰)B و (۶۷۰/۰)C نسبت به گروه (۰۰۰/۱)D  شد. لازم به ذکر است که رشد تومور در گروه­ های تجربی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی ‏داری نداشت (۰۹۲/۰P=). نتیجه‏ گیری: ورزش احتمالا بتواند با کاهش عوامل ضد آپوپتوزی در سلول‏ های توموری منجر به ایجاد آپوپتوز و مرگ سلول‏ های توموری و کاهش رشد تومور و بهبود وضعیت بیمار شود.

کلیدواژه ها:

Primordial Prevention ، Primary Prevention ، Secondary Prevention ، Apoptosis ، Aerobic Exercise ، Detraining ، پیشگیری مقدماتی ، پیشگیری اولیه ، پیشگیری ثانویه ، آپوپتوز ، تمرین ورزشی هوازی ، بی تمرینی