کوثر یحیی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب، گرایش سازه های آبی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
جابر سلطانی - استادیار گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
علی رضا مقدم نیا - دانشیار گروه احیای مناطق خشک و کوهستانی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
سید جواد ساداتی نژاد - دانشیار گروه انرژی های نو و محیط زیست دانشکده علوم و فنون، دانشگاه تهران

شهرسازی و توسعه شهری منجر به افزایش سطح نفوذناپذیر نظیر محوطه پارکینگ، جاده ها و ساختمان ها می گردد. این تبدیل منتج به افزایش حجم و آلودگی رواناب سطحی شهری می شود. بنابراین مدیریت رواناب شهری مبتنی بر رویکرد توسعه کم اثر با بهره گیری از اقداماتی که حداکثر سازگاری را با فرایندهای مختلف به وقوع پیوسته در چرخه هیدرولوژیک حوزه آبخیز شهری داشته باشد، ضرورت دارد. در این پژوهش با هدف ارزیابی کارایی یک باغچه باران زاد آزمایشگاهی برای کاهش بارآلودگی و مدیریت بهینه رواناب شهری، به امکان سنجی اجرای رویکرد سازگار با محیط زیست از طریق جمع آوری، حذف آلاینده های موجود و استفاده مجدد از آب باران با بهترین روش کاهش هزینه به منظور استحصال آب سالم تر پرداخته شد. در این پژوهش با اثر عبور آب آلوده از طرح آزمایشگاهی، به ثبت حجم آب آلوده پس از عبور از لایه های مختلف خاک و پوشش های مختلف پرداخته شد. پس از بررسی نتایج، مشخص شد که وجود پوشش گیاهی و لایه بیوچار باعث جذب حجم زیادی از آب آلوده نفوذی شد. در پایان با تحلیل پارامترهای کیفی از قبیل نیترات، فسفات، نیکل، کادمیوم و سرب و همچنین PH و Ec و TDs زه آب طرح، تاثیر بهینه لایه های ذکر شده باغچه باران زاد در تصفیه آلودگی رواناب را بیان کرد.

مدیریت روآناب شهری، باغچه باران زاد، بارآلودگی