فاطمه انوار - کارشناس ارشد حقوق خصوصی

حریم یک نیاز اساسی و بنیادین انسان است و دارای ابعاد مختلف فیزیکی، روحی و روانی، اجتماعی و اطلاعاتی است. راز داری پزشکی از مهم ترین وظایف در حیطه اخلاق و حقوق پزشکی است که دارای سابقه دیرینه است و محدوده وسیع تری از «راز داری اطلاعات» دارد. در خصوص ارتباط بین پزشک و کادر پزشکی از یک سو بیمار و بستگان او از سوی دیگر یکی از مسایلی که مطرح می شود، اسرار پزشکی بیمار است. بیمار حق دارد نحوه، زمان و چگونگی دادن اطلاعات به دیگران و با تشکیلات بیمارستانی را خود تعیین کند. او حق دارد ماهیت افکار شخصی خود را که در اختیار دیگران می گذارد، فردی را که می تواند این اطلاعات را دریافت کند و نحوه استفاده از آن را مشخص کند. حفظ اسرار از موجبات اطمینان بیماران به پزشکان و مراجعه به آنان می باشد و عدم توجه به این امر، سبب سلب اعتماد، کاهش راست گویی و حتی عدم مراجعه به پزشکان در بسیاری از موارد خواهد شد. در قوانین کیفری ایران مسئولیت کیفری متصدیان امر پزشکی به صراحت در ماده ۶۴۸ قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات پیش بینی شده است. حق انسان بر تمامیت جسمی خویش مستلزم حقوق معنوی دیگری نیز هست که خسارت وارده به آن، خود را در قالب محرومیت از لذت، درد، استرس و اضطراب و نومیدی و یاس، نادیده گرفتن حق انتخاب و ..... نشان می دهد. اهمیت این حقوق و لطمات وارده به آن کمتر از حق بر کالبد جسمانی و جراحت و نقص عضو نیست. یکی از مسایلی که در این حوزه قابل امعان نظر است مساله اسرار پزشکی است.

پزشک، کادر درمانی، راز داری، مریض، مسئولیت کیفری