تبیین مسائل ایران بعد از انقلاب اسلامی از منظر فقه سیاسی شیعه

با مطالعه در سیر تحول و پیشینه فقه سیاسی شیعه در سده گذشته در می یابیم که بین انقلاب اسلامی و فقه سیاسی یک رابطه همسو و همانندی وجود دارد که با بهرمندی از فقه توانایی تبیین هر گونه آسیب، موانع و چالش و جود دارد. پژوهش حاضر به بررسی مسائل فقهی ایران بعد از انقلاب با بهره گیری از روش کیفی به رشته تحریر در آمده و برای گردآوری داده ها از منابع و اسناد موجود استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که با توجه به پویای فقه سیاسی هر گونه مسائل و موانعی را می توان تبیین کرد و راهکارهای فقهی لازم را ارائه نمود. از این رو از جمله مسائلی داخلی که در حال حاضر مورد توجه نظام جمهوری اسلامی قرار گرفته می توان به «مبانی فقهی مشارکت سیاسی»، تبیین فقهی نظارت اسلامی»، « تبیین فقهی فرار نخبگان»، «تبیین فقهی بانکداری اسلامی»، تبیین فقهی حقوق زنان»، « تبیین فقهی صدور انقلاب» اشاره کرد و مسائل فراملی که بعد از انقلاب برای نظام ایجاد مسئله کرده می توان جه؛ «مبانی فقهی ارتباط با دولت های دارالکفر و دار الحرب»، «حقوق بشر از دیدگاه فقهی»، «مبانی فقهی جنگ و جهاد» را بر شمرد. قاعده نفی سبیل، لاضرر، عسر و حرج، امر به معروف و غیر و نیز از جمله راهکارهای ارائه شده در این مورد است.

کلیدواژه ها:

فقه ، فقه سیاسی ، مسائل فقهی ، راهکارهای انقلاب اسلامی