واکاوی کمی و کیفی پوشاک در نگارکندهای الیمایی

تاریخ پوشاک بخشی از تاریخ تمدن است که در آن تحولات شکل و فرم لباس در هر دوره مورد مطالعه قرار می گیرد. شکلپوشاک را باید معلول دو عامل فناوری و زیبایی شناسی دانست که در این میان، فناوری قابلیت های بشر برای بازتاب این علایقشخصی و ارز شهای زیبا شناختی را تعیین می نماید. در اغلب فرهنگ ها، لباس نشانه ای برای تفکیک جنسیتی و تعیینمرتبت اجتماعی محسوب و رمزگان زیبایی شناسانه، سیاسی، مذهبی، اجتماعی و شغلی را حمل می نماید. ایرانیان باستانهمواره کوشیدند تا در گذر زمان شیوه لباس پوشیدن را متناسب با شرایط متغیر زمانه خود هماهنگ سازند. فرهنگ ایرانی ازجمله فرهنگ هایی است که همواره در خود تنوع بسیار زیادی را در خصوص پوشاک پذیرفته است. این پژوهش که با هدفمطالعه و تحلیل مردم شناسی پوشاک الیماییان در دوران اشکانی انجام شده است، چهارچوب مفهومی آن مبتنی بر مفاهیمنظریات اندیشمندان است. هدف پژوهش علاوه بر معرفی دقیق مختصات پوشاک مردم الیمایی، تزیینات بکار رفته در لباس وترکیبات مختلف تزیینی، آشنایی با طرح، الگو و المان های مورد استفاده، مقایسه تطبیقی در ساختار بصری و مضمونی باپوشاک دولت های همجوار است، تا همسانی ها و تفاوت های آنها آشکار گردد. این مقاله به دنبال یافتن پاسخ به این پرسشاست که نفوذ فرهنگ جدید در تمدن کهن ایرانی در این دوره با چه تمهیدات بصری بازنمایی شده است؟پژوهش پیش رو بر پایه مستندات تاریخی و توصیفی نگاهی تحلیلی به نظام ساختاری پوشاک الیمایی دارد، با بررسی یافته هایباستان شناختی به خصوص در نگارکندها به اصل زندگی این مردمان نزدیکتر شده تا به توصیف دقیق لباس از قشرهای اصلیجامعه و بر وجود امر صنعت نساجی در تمدن الیمایی استیلا یابیم.

کلیدواژه ها:

پارتیان ، الیماییان ، نگارکند ، پوشاک مردان و زنان