بازآفرینی شهری پایدار با رویکرد ارتقا کیفیت های محیطی شهری بر کاهش بزهکاری نوجوانان (مطالعه موردی: محدوده بقعه علی ابن مهزیار شهر اهواز)

در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی بازآفرینی شهری پایدار با رویکرد ارتقا کیفیتهای محیطی شهری برکاهش فضای بزهکاری پرداخته میشود. در واقع این پژوهش در پی پاسخگویی به این سوال است که آیا بازآفرینی شهری پایدار به عنوان ابزار توانمند شهرسازی با ارتقا کیفیتهای محیطی شهری سبب کاهش بزهکاری خواهد شد؟ برای این منظور مطالعه موردی، بقعه علی ابن مهزیار در محله عامری شهر اهواز در نظر گرفته شده است. در این مطالعه تاثیر زیر شاخصهای بازآفرینی شهری پایدار )هویتی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی( با شاخص ارتقا کیفیت های محیطی شهری بر کاهش فضای بزهکاری بررسی میشود. نمونه آماری به تعداد ۳۵۴ نفر براساس فرمول کوکران تشکیل دادهاند. نتایج نشان داد که از دید پرسش شوندگان نیازمندیهای محله شان در زمینه چهار شاخص مورد بررسی این پژوهش )کالبدی، زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی( میباشدکه به طور کلی عبارتند از: زیبا سازی محله، دسترسی به حمل و نقل عمومی، ایجاد پارک و فضای سبز، جدولکشی خیابانها وکوچه ها، امنیت و نظارت بر محله می باشند. هم چنین براساس نتایج بدست آمده از پژوهش، در محله عامری، مقدارP-value)سطح معنیداری( کمتر ازα=۰/۰۵ بین شاخصها و زیر شاخصها رابطه معنیداری وجود دارد، در نتیجه از دیدگاه شهروندان محدوده مورد مطالعه ارتباطی میان نقش بازآفرینی شهری پایدار با ارتقا کیفیت محیطی شهری محله عامری برکاهش بزهکاری نوجوانان وجود دارد. لذا نقش بازآفرینی شهری پایدار در محدوده مورد نظر با ارتقا کیفیت محیطی فضای بزهکار را در محله کاسته و موجب کاهش تمایل نوجوانان به بزهکاری می گردد

کلیدواژه ها:

بازآفرینی شهری پایدار ، کیفیت محیطی شهری ، بزهکاری ، نوجوانان.