نیره علائی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی دانشگاه تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای کمک طلبی در رابطه ی بین خودتنظیمی با باورهای انگیزشی انجام شد. تعداد ۳۰۰ نفر از نوجوانان دخترو پسر دوره ی اول متوسطه (هفتم, هشتم, نهم) شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به مقیاس های خودتنظیمی تحصیلی بوفارد ,(۱۹۹۵) کمک طلبی ریان و پنتریچ ,(۱۹۹۷) راهبردهای انگیزشی(۱۹۹۰) MSLQ پاسخ دادند. روش پژوهش حاضر در طرح های توصیفی-همبستگی از نوع تحلیل مسیر قرار گرفت. یافته ها نشان داد, باورهای انگیزشی بر کمک طلبی و خودتنظیمی و کمک طلبی بر خودتنظیمی اثر مثبت معنادار دارد. همچنین کمک طلبی در رابطه ی بین خودتنظیمی و باورهای انگیزشی نقش واسطه ای ایفا میکند. براساس این یافته ها میتوان نتیجه گرفت و باورهای انگیزشی به واسطه ی کمک طلبی میتواند خودتنظیمی را در نوجوانان دستخوش تحول سازند.

خودتنظیمی, کمک طلبی, باورهای انگیزشی, نوجوان