اثر بخشی روش درمان پاسخ محور در افزایش تعاملات اجتماعی و کاهش حرکات کلیشه ای دختران ۱۲-۶ ساله مبتلا به اوتیسم

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 325

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPCAUMA01_104

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1400

چکیده مقاله:

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روش درمان پاسخ محور بر افزایش تعاملات اجتماعی و کاهش حرکات کلیشه ای کودکان اوتیسم است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه کودکان اوتیسم در کلینیک های شهر شیراز در سال ۱۳۹۷بودند که از بین آنها ۱۴ نفر از کودکان واجد شرایط با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند و گروه آزمایش ۱۲ جلسه روش درمانی پاسخ محور را دریافت کرد. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس رتبه بندی اوتیسم گیلیام (گارز، (۱۹۹۵ بود. روایی ابزار به روش روایی محتوایی به تایید صاحب نظران رسید و ضریب اعتبار بدست آمده برای مقیاس رتبه بندی اوتیسم گیلیام ۰/۶۷ می باشد. فرضیه های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کواریانس، مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که روش درمانی پاسخ محور در سطح در افزایش تعامل اجتماعی کودکان اوتیسم موثربوده است و در کاهش حرکات کلیشه ای کودکان موثر نمی باشد. بنابراین از آنجایی که افزایش تعاملات اجتماعی در کودکان ا۴تیسم اهمیت بسزایی دارد، پیشنهاد می شود در کلینکها و مراکز نگهداری کودکان اتیسم طرحی برای آشنایی مربیان و این کودکان و خانواده های آنان با محتوای درمان پاسخ محور در نظر گرفته شود.

نویسندگان

فاطمه صالحی علیائی

کارشناس ارشد روانشناس بالینی کودک و نوجوان ، مرکز بوشهر ، پیام نور

محمدرضا بحرانی

دکتری روانشناسی بالینی ،رئیس دانشگاه بوشهر ، مرکز پیام نور بوشهر