محمد فروغی - استادیار دانشکده عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
خدامراد نابکی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

تحقیقات گسترده بر روی زلزله های گذشته نشان می دهد که پدیده برخورد لرزه ای به دلیل تفاوت در خصوصیات دینامیکی سازه های مجاور و عدم رعایت فاصله مناسب در مناطق شهری نقش مهمی را در خرابیها ایفا کرده است. خرابیهای ناشی از ضربه ساختمانهای مجاور، محققین را بر آن داشت که مطالعاتی در زمینه روشهای مهار و تقلیل این پدیده انجام دهند. از سال 1369 ویرایش اول آییننامه 2800 ایران به فاصله گذاری ساختمانها برای جلوگیری از ضربه زدن آنها به یکدیگر توجه کرده و ضوابطی را معرفی نموده است. این روال در ویرایش های بعدی آئین نامه نیز، بدون تغییر، حفظ شده است و این ضوابط برای تمام ساختمانها با پلان های مختلف معماری و کاربردهای متفاوت یکسان می باشد. نکته حائز اهمیت اینکه در هیچ یک از این آیین نامه ها ملاحظات معماری جهت کاهش برخورد لرزه ای سازه ها در هنگام زلزله مد نظر قرار نگرفته است. در این پژوهش، ساختمانهای مجاور با توجه به ملاحظات معماری متفاوت وکاربری های گوناگون، با استفاده از نرم افزارهای معتبر آنالیز غیرخطی در کنار یکدیگر مدل شده است و اثر ضربه این ساختمانها به یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته است که در نهایت نتایج نشانگر آن است که با توجه به ملاحظات معماری و پلان های متفاوت، اثر ضربه نیز متفاوت خواهد بود و میزان خرابی ناشی از ضربه نیز متغیر است. لذا با توجه به نتایج این تحقیق میتوان فاصله ایمن بین ساختمانهای مجاور را با توجه به نوع کاربری ها ونوع پلان ساختمان ها در مناطق مختلف، دسته بندی و در ویرایش های بعدی آیین نامه 2800 از آن استفاده کرد.

برخورد لرزه ای، شاخص خرابی، آنالیز تاریخچه زمانی غیر خطی، ساختمانهای مجاور، پلان های معماری متفاوت