نظریه زبان افلاطون: پیدایی و ارتباط آن با مثل

مقاله حاضر پاسخی به این پرسش اساسی است که چرا زبان نزد افلاطون از اهمیت فراوانی برخوردار است. او در محاورههای متعددی مانند ثئایتتوس و سوفیست، به این موضوع میپردازد؛ و در کراتولوس «زبان» جنبه محوری مییابد. همچنین میان زبان و مابعدالطبیعه افلاطون ارتباط ناگسستنی وجود دارد. بنابرایندر این مقاله ارتباط بین زبان و مابعدالطبیعه افلاطون نیز واکاوی میشود. ادعای محوری این که این پیوند چنان عمیق است که میتوان گفت کل دیدگاه افلاطون درباره زبان حول دیدگاه وی درباب هستیهای واقعی، یعنی مثل، شکل می­گیرد؛ و بر همین اساس است که به نقادی دیدگاههای رایج زمان خویش درباره زبان، مانند قراردادگرایی و طبیعتگرایی، میپردازد. به عبارت دیگر، افلاطون ضمن تحلیل دو موضع متقابل قراردادگرایی و طبیعتگرایی نشان میدهد که نمیتوان از طریق مطالعه نامها به کشف طبیعت چیزها نائل شد.

کلیدواژه ها:

زبان ، کراتولوس ، مثل ، قراردادگرایی ، طبیعتگرایی