کیمیا قاسمی - دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران
مصطفی بهزادفر - دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران

این پژوهش بر آن است با روش توصیفی تحلیلی به معرفی رویکرد و الگویی به عنوان مبنای برنامه ریزی طرحهای توسعه شهری بپردازد؛ به گونه ای که برنامه ریزان، نهادهای دولتی و مردم با رهیافت مشارکتی سعی در ایجاد شهر پاسخگو به نیازهای انسان باشندبا. توجه به نتایج حاصل از تجربیات جهانی، در برنامه ریزی شهری و منطقه ای، گذار از الگوی جامع به سمت الگوهای راهبردی، توسعه ی پایدار و مشارکتی میباشد؛ لذا الگوی مناسب برای برنامه ریزی تامین نیازهای انسان در محیط شهری، استفاده از الگوهای راهبردی و توسعه ی پایدار درتهیه و اجرای طرحها و نیز در تدوین ضوابط و مقررات میباشد. بر این مبنا این پژوهش، توسعه پایدار شهری مورد تاکید در پارادایم پست مدرنیسم،با رهیافت برنامه ریزی مشارکت تعاملی را به عنوان مبنای برنامه ریزی، و شهر زیست پذیر را، با تاکید بر برنامه ریزی دقیق و رشد حداکثری در تامین نیازهای روحانی انسان، تحت عنوان شهر رشدپذیر، به عنوان مبنای نظری پژوهش در نظر میگیرد.

نیازهای انسان، توسعه پایدار، شهر زیست پذیر، شهر رشدپذیر، شهر ایرانی اسلامی