بررسی و طراحی یک سیستم سازه ای مقاوم در برابر زلزله و بارهای محیطی غیر متعارف

در این تحقیق قصد داریم بعد از بحث و بررسی پیرامون انواع مختلف سازه و برشمردن معایب و محاسن هر یک از آنها، سه نوع سیستم سازه ای را مورد بررسی قرار داده و با در نظر گرفتن تاثیرات لرزه ای هر یک از آنها، یک سیستم پیکربندی سازه ای چند منظوره مناسب را از میان آنها انتخاب نماییم. کارایی این سیستم، حفاظت از ساختمان ها در برابر خطرات مختلف می باشد. در این مطالعه به صورت موردی بر روی ساختمان ۱۰ طبقه سیستم پیشنهادی را امتحان می کنیم. برای ایجاد پیکربندی بهینه و کارآمد، از عناصر سازه ای و ایجاد برخی محدوده ها یا طول های بزرگتر استفاده می کنیم. در این نوع پیکربندی، بخش های داخلی معلق کف از عناصر بیرونی با استفاده از تعادل بارهای عرضی محیط محافظت می کنند. علاوه بر این، کف های معلق به طور جزئی در طبقه های ویژه مانند تعدیل کننده های توده ای وقفی (TMD) عمل می کنند که مناسب برای کاهش دامنه پاسخ جابجایی سازه در طول زلزله می باشند. ۱TMD یکی از موثرترین دستگاه ها در کاهش ارتعاش است که از نیروهای دینامیکی پویا حاصل می شود. ایده اولیه استفاده از TMD، افزودن یک سیستم کمکی به سازه اولیه است که می تواند انرژی را از سیستم اصلی جذب کند و آن را تخریب کند. با این وجود، انواع TMD ها دارای معایبی مانند اشغال فضای معماری بزرگ، اضافه کردن جرم بزرگ به ساختمان، الزامات نصب سیستم کمکی یا تقویت عناصر مجاور برای اتصال TMD به سازه اصلی و هزینه زیاد هستند. بنابراین در این تحقیق، سیستم پیشنهادی جدیدی برای غلبه بر محدودیت های فوق ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

میراگر جرمی ، فروپاشی پیشرونده ، توده ارتعاشی پاندولی ، انرژی ارتعاشی سازه