نحوه جانمای حیاط نسبت به ورودی در آپارتمان های مسکونی و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: مجتمع های مسکن مهر لاهیجان)

حیاط به عنوان یکی از عناصر موجود در طراحی ساختمان از دیر باز همواره مورد توجه معماران ایرانی بوده است. هرگز فکر کرده اید که یک خانه ی زیبای سنتی با حیاط مرکزی و حوضی پر از آب با کاشی های آبی فیروزه ای و در کنار باغچه ای پر از گل شاه عباسی، محمدی و یاس یا درختان انار و گیلاس و انگور و ... چرا تا این حد به شما آرامش می دهد؟ این پژوهش نقش عوامل طراحی و فرم حیاط را در مراحل پیش طراحی و همین طور نقش ویژه حیاط نسبت به ورودی در آپارتمان های مسکونی و تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش ابتدا به تعریف فضاهای باز و سیر تحول حیاط و ورودی در معماری ایرانی اشاره شده، سپس به جانمایی حیاط نسبت به ورودی در آپارتمان های مسکونی و نحوه تاثیر آن بر تعاملات اجتماعی، ارزیابی مجتمع های مسکونی مهر انجام شده، پرداخته می شود. این پژوهش یک تحقیق توصیفی و تحلیلی است که بر مبنای اسناد و گردآوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که قابلیت های فضاهای باز مجتمع های مسکونی در سطوح مختلف توسط برنامه ریزان، طراحان و همچنین ساکنین مجتمع های مسکونی شهرستان لاهیحان مورد بی توجهی قرارگرفته و می گیرد. در این مجتمع ها تنها قابلیت فضای باز در بخش کاربری های عمومی مشاع ساکنین موردتوجه بوده و نقش این فضاها در کاربری های اختصاصی خانواده و کاربری های عمومی شهری مغفول مانده است، در این بخش، توجه به فعالیت های تفریحی، ورزشی وبعضا۰اقتصادی در فضای باز و کاربر یهای فرهنگی آموزشی نیز اهمیت داده نشده.

کلیدواژه ها:

جانمایی حیاط ، ورودی ، معماری ، تعاملات اجتماعی