حسین مختاری هشی - دانشگاه اصفهان
مراد کاویانی راد - دانشگاه خوارزمی

مصرف آب بهواسطه رشد فزاینده جمعیت، گسترش شهرنشینی، توسعه بخشهای کشاورزی و صنعت، دگرگونیهای اقلیمی، تغییر الگوی بارش، ناکارآمدی سامانه توزیع و الگوی مصرف آب، موجب پیشی گرفتن مصرف آب بر حجم موجودی(رو و زیرزمینی) در بسیاری از بخشهای جهان شده است. این وضعیت موجب بروز طیفی از مناسبات قدرت از همکاری تا رقابت میان کشورها و ذینفعان واقع در حوضههای آبی مشترک و در مقیاسهای فراملی و فروملی شده است. در اینمیان، کشورهای واقع بر نوار خشک جهان، وضعیت نگران‏کننده‏تری دارند. یافتهها گویای آن هستند که بحران آب دیرگاهی است که آغاز شده و در آینده نیز فزایندگی و گستردگی بیشتری خواهد داشت. در این میان، دانش جغرافیای سیاسی در قالب گرایش هیدروپلیتیک این وضعیت را در طیفی از مناسبات قدرت واحدهای سیاسی- فضایی از مقیاس فروملی تا جهانی (از همکاری تا هماوردی) واکاوی میکند. آب به مرور زمان، هرچه بیشتر بهعنوان موضوعی ژئوپلیتیک در حوزه مسائل سیاسی و امنیتی در کانون مناسبات قدرت و سیاستگذاریها قرار میگیرد و جستار بحران آب، از این پس، یکی از مسائل مهم در همه رویکردهای توسعهای، امنیتی و رفاهی بسیاری از کشورها بهویژه کشورهای واقع بر کمربند خشک جهان خواهد بود. بر بنیاد رویکرد هیدروپلیتیک، در آینده قلمروسازی واحدهای سیاسی- فضایی سرشتی آب پایه خواهد داشت که این مهم نیز از راه همزیستی و تعامل ممکن است.

ژئوپلیتیک, هیدروپلیتیک, بحران آب, تغییر اقلیم, رودخانههای بینالمللی