آثار سیاستهای توزیعی درآمد حاصل از اصلاح قیمت حاملهای انرژی بر رفاه و متغیرهای اقتصادی در ایران (با استفاده از رهیافت تعادل عمومی قابل محاسبه)

هزینههای اقتصادی و اجتماعی ناشی از سیاست اصلاح قیمت حاملهای انرژی موجب شده است تا گردش درآمد حاصل از این سیاست و تزریق مجدد آن به اقتصاد بهمنظور کاهش یا حذف هزینههای مذکور مورد توجه سیاستگذاران قرار گیرد. ازاینرو، در تحقیق حاضر با استفاده از الگوی تعادل عمومی (CGE) مبتنیبر ماتریس حسابداری اجتماعی (SAM) سال ۱۳۸۵، آثار اقتصادی سیاستهای توزیعی مورد استفاده در سیاست اصلاح قیمت حاملهای انرژی ارزیابی و تحلیل شده است. در این تحقیق، سه سیاست توزیعی: ۱. پرداخت نقدی، ۲. کاهش پرداختی نیروی کار به دولت و ۳. یارانه به بخش تولیدی در قالب سناریوها و حالتهای مختلف مدنظر قرار گرفته است. نتایج شبیهسازی این سناریوها نشان میدهد که ترکیب سه روش توزیع منابع حاصل از اصلاح قیمت حاملهای انرژی کمترین افزایش سطح عمومی قیمتها را به دنبال دارد. همچنین وقتی دولت منابع حاصل از اصلاح قیمت حاملهای انرژی را توزیع نکند آنگاه تولید ناخالص داخلی بیشترین کاهش را خواهد داشت و زمانی که ترکیبی از سه روش یا ترکیبی از توزیع نقدی و حمایت از نیرویکار را بهعنوان روشهای تخصیص منابع حاصل از اصلاح قیمت حاملهای انرژی در نظر بگیرد، آنگاه تغییرات تولید کمترین کاهش را نشان داده و رفاه خانوارها نیز حداقل کاهش را دارد.

کلیدواژه ها:

سیاستهای توزیعی ، یارانههای انرژی ، الگوی تعادل عمومی ، سیاست مالی