بررسی مدلهای قراردادی مورد استفاده برای احداث خطوط لوله نفت و گاز بین المللی وقابلیت اعمال آن در نظام حقوقی ایران
- سال انتشار: 1398
- محل انتشار: فصلنامه پژوهش حقوق عمومی، دوره: 21، شماره: 65
- کد COI اختصاصی: JR_PLR-21-65_008
- زبان مقاله: فارسی
- تعداد مشاهده: 335
نویسندگان
عضو هیات علمی دانشکده حقوق دانشگاه تهران
هیات علمی دانشگاه تهران
دانشکده حقوق دانشگاه تهران
چکیده
خطوط لوله یکی از پرکاربردترین راههای انتقال زمینی نفت و گاز میباشند. به طور کلی چارچوب موافقتنامههای احداث خطوط لوله بینالمللی تحت دو رویکرد اتصال دهنده و یکپارچه قرار میگیرند که این دو رویکرد در موارد متعددی نظیر مالکیت، قانون حاکم، مالیات، ایمنی و محیط زیستی دارای قواعد متمایزی میباشند. اما باید توجه داشت علاوه بر موافقتنامههای خط لوله که نظام حقوقی حاکم بر خطوط لوله را شکل میدهند، این نظام داخلی کشورها است که به دولتها اجازه انتخاب هر یک از این رویکردها را میدهد. در این مقاله به بررسی چارچوب کلی مدلهای مورد استفاده برای احداث خطوط لوله بینالمللی و قابلیت اجرای مدلهای مذکور در نظام حقوقی ایران بر مبنای مطالعه و بررسی قواعد حاکم بر احداث خطوط لوله با توجه به معیارهای فوق الذکر خواهیم پرداخت. در نتیجه این بررسی مشخص گردید در حال حاضر باید بین خطوط لوله متصل به تاسیسات بالادستی و دیگر خطوط لوله انتقال قائل به تفکیک شد و بنا بر نوع خط لوله در نظام حقوقی ایران، استفاده از مدلهای متمایزی امکانپذیر خواهد بود.کلیدواژه ها
قراردادهای خطوط لوله نفت و گاز , مدل اتصال دهنده , مدل یکپارچه , ترانزیت انرژی , قوانین نفتی ایراناطلاعات بیشتر در مورد COI
COI مخفف عبارت CIVILICA Object Identifier به معنی شناسه سیویلیکا برای اسناد است. COI کدی است که مطابق محل انتشار، به مقالات کنفرانسها و ژورنالهای داخل کشور به هنگام نمایه سازی بر روی پایگاه استنادی سیویلیکا اختصاص می یابد.
کد COI به مفهوم کد ملی اسناد نمایه شده در سیویلیکا است و کدی یکتا و ثابت است و به همین دلیل همواره قابلیت استناد و پیگیری دارد.