بررسی نشانهمعناشناختی داستان لیلی و مجنون جامی بر پایه تحلیل گفتمان
عنوان مقاله: بررسی نشانهمعناشناختی داستان لیلی و مجنون جامی بر پایه تحلیل گفتمان
شناسه ملی مقاله: JR_LIAR-9-1_001
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_LIAR-9-1_001
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
سیداحمد پارسا - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
منصور رحیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان،سنندج، ایران
خلاصه مقاله:
سیداحمد پارسا - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان، سنندج، ایران
منصور رحیمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کردستان،سنندج، ایران
تحلیل نشانهمعناشناختی، به بررسی نحوه ارتباط نشانههای زبانی در نظام گفتمانی و در سطحی فراتر از جمله میپردازد. این تحلیل نشان میدهد که یک نشانه در ارتباط با سایر نشانههای گفتمانی و در نظام کلی گفتمان چه فرایندی را طی میکند تا دارای معنای خاصی شود. در این میان بررسی عناصری که زمینهساز شکلگیری معنا هستند، اهمیت اساسی دارد. عناصری مانند شکلهای بیرونی و درونی گفتمان، بعد پویای کلام، انواع گفتمان، نقش فعلهای موثر در گفتمان، فرایند تنشی کلام، کنشگران، انواع کنشها، ارتباط عناصر در محور جانشینی و همنشینی و مانند آن، ابزارهای موثر در تحلیلهای نشانهمعناشناختی به شمار میآیند. در این پژوهش کوشیدهایم برخی از این عناصر معناساز را در داستان لیلی و مجنون به روایت جامی بیابیم و با بررسی این عناصر، نخست نشان دهیم، نشانههای گفتمانی در این داستان چه فرایندی را طی میکنند تا منجر به شکلگیری ساختار معنایی داستان شوند؛ دوم، انواع گفتمان در این داستان را بکاویم؛ سوم، با بررسی ساختار روایی داستان به ابرساختار یا جانمایه متن دست یابیم. تحلیل نشانهمعناشناختی، به بررسی نحوه ارتباط نشانههای زبانی در نظام گفتمانی و در سطحی فراتر از جمله میپردازد. این تحلیل نشان میدهد که یک نشانه در ارتباط با سایر نشانههای گفتمانی و در نظام کلی گفتمان چه فرایندی را طی میکند تا دارای معنای خاصی شود. در این میان بررسی عناصری که زمینهساز شکلگیری معنا هستند، اهمیت اساسی دارد. عناصری مانند شکلهای بیرونی و درونی گفتمان، بعد پویای کلام، انواع گفتمان، نقش فعلهای موثر در گفتمان، فرایند تنشی کلام، کنشگران، انواع کنشها، ارتباط عناصر در محور جانشینی و همنشینی و مانند آن، ابزارهای موثر در تحلیلهای نشانهمعناشناختی به شمار میآیند. در این پژوهش کوشیدهایم برخی از این عناصر معناساز را در داستان لیلی و مجنون به روایت جامی بیابیم و با بررسی این عناصر، نخست نشان دهیم، نشانههای گفتمانی در این داستان چه فرایندی را طی میکنند تا منجر به شکلگیری ساختار معنایی داستان شوند؛ دوم، انواع گفتمان در این داستان را بکاویم؛ سوم، با بررسی ساختار روایی داستان به ابرساختار یا جانمایه متن دست یابیم.
کلمات کلیدی: گفتمان, نشانهمعناشناسی, جامی, لیلی و مجنون
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1188534/