طراحی مجدد رادیاتور موتور بر اساس تعداد فین های بهینه به کمک الگوریتم ژنتیک

در این تحقیق، عملکرد حرارتی یک رادیاتور نمونه در شرایط محیطی تعریفشده، مطالعه شد. روابط حاکم بر انتقال حرارت برای جریان هوا و سیال خنککننده آب و اتیلن گلیکول (%۵۰-%۵۰) در رادیاتور نوشته شد و سپس مشخصات رادیاتور، تغییر داده شدند و روابط، مجدد بررسی شد. مشاهده شد عملکرد حرارتی یک رادیاتور که طول آن ۲۵ درصد کاهش داده شده ولی تعداد فینهای آن از ۳۸۵ به ۴۳۷ افزایش داده شده است با عملکرد حرارتی رادیاتور اولیه، برابر است. برای بررسی این موضوع، از روش ϵ-NTU استفاده گردید. مقدار بهینه آن توسط الگوریتم ژنتیک طراحیشده ۴۳۶ فین تعیین گردید. همچنین فاصله بین دو فین از  mm۹۲/۳ به mm۹۴/۲ کاهش یافت که مقدار بهینه آن توسط الگوریتم ژنتیک mm ۸۶۷/۲ تعیین گردید. کاهش طول رادیاتور، باعث سبکتر شدن رادیاتور و کاهش هزینههای ساخت میشود اما کاهش بیشازحد آن میتواند باعث نزدیک شدن فینهای خنککننده به هم شود و مشکل در دفع حرارت را به وجود آورد.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، عملکرد رادیاتور ، سیستم خنک کننده ، موتور ، طراحی مجدد