صادق شهبازی - دانشجوی دکتری مهندسی صنایع، پردیس البرز دانشگاه تهران، کرج، ایران
سیدمجتبی سجادی - استادیار، دانشکده کارآفرینی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فریبرز جولای - استاد، دانشکده مهندسی صنایع، پردیس دانشکدههای فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

یکی از چالشهایی که مراکز تحقیق و توسعه در حوزه دفاعی با آن روبرو می­باشند، اولویت­بندی پروژههای توسعه محصول جدید از میان ایدهها، طرحها و خواستههای متنوع نیروهای مسلح و پژوهشگران دفاعی با توجه به محدودیت منابع است. در این راستا با انجام مطالعات کتابخانه­ای و میدانی گسترده، حوزه­های اثرگذار در انتخاب پروژه­های توسعه محصول جدید دفاعی شامل حوزه دفاعی، سازمانی و راهبردی، دانشی و فنی، بازار و خطرپذیری و همچنین شاخصهای مربوط به هر حوزه استخراج گردید. با توجه به تنوع و تعدد شاخص­ها، که موجب افزایش خطای اولویت­بندی پروژه­ها می­گردد، با استفاده از روش تحلیل مولفههای اصلی و دادهکاوی در ۲۱ پروژه تحقیقاتی، تعداد شاخص­ها از ۴۲ شاخص شناسایی شده به ۲۵ شاخص کاهش داده شد. همچنین یک روش اولویت­بندی که توسعهیافته روش تاپسیس فازی می­باشد، باعنوان «تاپسیس فازی ساختاری» پیشنهاد گردید. به­منظور بررسی اثربخشی روش پیشنهادی، اولویت­بندی پنج پروژه توسعه محصول جدید توسط روش­های تحلیل سلسلهمراتبی، تاپسیس فازی و تاپسیس فازی ساختاری انجام گرفت و نتایج هر سه روش با نظرات مدیران ارشد سازمان مقایسه گردید و مشاهده شد که اولویت­بندی توسط روش پیشنهادی دارای حداقل اختلاف با نظر مدیران ارشد می­باشد. همچنین در اولویت­بندی پنج پروژه با روش پیشنهادی، پروژه پنجم با ضریب نزدیکی ۰/۴۹۱۵ در اولویت اول، پروژه اول با ضریب نزدیکی ۰/۳۶۴۳ در اولویت دوم و درنهایت پروژه چهارم با ضریب نزدیکی ۰/۳۰۱۰ در اولویت آخر قرار گرفت.

رویکرد تلفیقی, توسعه محصول جدید دفاعی, پروژه, تجزیهوتحلیل مولفههای اصلی