بررسی وضعیت مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم و دهم

هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت مشارکت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران در انتخابات دوره نهم و دهم ریاست جمهوری بود. پژوهش بر این فرضیه استوار است که مشارکت سیاسی در دولتهای نهم و دهم در عین وجود تفاوتهایی نسبت به یکدیگر متاثر از ایدئولوژی و باورهای مذهبی، عملکرد دولتهای پیشین، فعالیتهای تبلیغاتی و مناظراتی و سیاستهای پوپولیستی بوده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و از الگوی پیپانوریس به مثابه چارچوب نظری استفاده شد. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که مشارکت سیاسی عامل کاهنده اضطراب اجتماعی و فشارهای روانی محسوب میشود، زیرا شهروندان به صورت مستقیم و غیرمستقیم میتوانند در گزینش دولتمردان و حکومت یا قوانین نقش داشته باشند. در انتخابات ریاست جمهوری نهم و دهم تکیه بر ارزشهای مذهبی، فعالیتهای گسترده تبلیغاتی و مناظرات رسانهای و رفتار عامه پسندانه از مولفههای تاثیرگذار در افزایش مشارکت سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری نهم و دهم بود. بنابراین، براساس نظریه نوریس ایدئولوژی و باورهای مذهبی در سطح خرد (منابع و انگیزه)، عملکرد دولت خاتمی در سطح کلان و خرد (ساختار دولت و انگیزه)، فعالیتهای تبلیغاتی و مناظرهای در سطح میانی (قوانین انتخاباتی) و عملکرد پوپولیستی احمدینژاد در سطح خرد(منابع و انگیزه) در وضعیت مشارکت سیاسی در انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم و دهم قابل تبیین است.

کلیدواژه ها:

انتخابات ، مشارکت سیاسی ، اصولگرایان ، اصلاحطلبان ، ریاست جمهوری ، محمود احمدینژاد ، محمد خاتمی ، تبلیغات انتخاباتی ، باورهای مذهبی