ایمان بخشوده نیا - پژوهشگر گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
امین امینی - پژوهشگر پژوهشکده دانش و هوش شناختی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
عباسعلی سلیمانی خشاب - پژوهشگر گروه روانشناسی و عملیات روانی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
امیر احمری نژاد - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران

مقدمه: احسان‌خواهی همان تجارب و احساس‌های گوناگون، پیچیده، بدیع و بی‌سابقه و تمایل به خطرجویی بوده و یکی از چند صفت بنیادی تبیین‌کننده شخصیت است. روش: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرینات ورزشی بر کاهش اضطراب جانبازان احساس­خواه انجام شد. درابتدا برای شناسایی جانبازان با احساس­خواهی بالا پرسشنامه احساس‌خواهی مارون زاکرمن بین 300 نفر از جانبازان استان اصفهان توزیع شد و براساس نمره­های به‌دست‌آمده از این پرسشنامه، تعداد 175 نفر از آنها به‌عنوان افراد دارای احساس‌خواهی بالا شناسایی شدند. از جانبازان با احساس­خواهی بالا 30 نفر را با روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. به‌منظور ارزیابی اضطراب جانبازان، آزمون اضطراب کتل از هر دو گروه به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت یک ماه به تمرینات جسمانی منظم پرداختند. گروه کنترل در دوره تمرینات به فعالیت­های روزانه خود پرداختند و هیچ­گونه فعالیت منظم ورزشی را شروع نکردند. پس از اتمام تمرینات از هر دو گروه مجدداً آزمون اضطراب کتل به‌عمل آمد. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که انجام تمرینات ورزشی اثر معنی‌داری بر کاهش اضطراب جانبازان احساس‌خواه (05/0P=؛ 4/38F=)، دارد. بحث: این یافته­ها بیانی از سازگاری و کاهش اضطراب گروه تجربی را نشان داد. بنابراین، تمرینات منظم ورزشی می­تواند به کاهش اضطراب و افزایش سازگاری جانبازان احساس­خواه منجر شود. توصیه می‌شود که این تمرینات در برنامه‌های آموزشی روزمره جانبازان گنجانده شود.

تمرینات جسمانی, احساس‌خواهی, اضطراب, جانبازان