محمد جواد امیری - دانشیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فسا
لیلا واثقی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فسا
علی شعبانی - استادیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشگاه فسا

امروزه استفاده از روش روسازی متخلخل در معابر شهری دارای اهمیت زیادی در کشورهای مختلف می باشد. این روش می تواند از طریق حذف بخشی از آلاینده های رواناب، در بهبود کیفیت آبی که به لایه های زیرین خاک نفوذ می کند نیز مؤثر باشد. برای این منظور از جاذبه ای مختلف و همچنین بتن متخلخل و نفوذپذیر استفاده می شود. هدف از این پژوهش کاهش مقدار آلودگی رواناب های شهری با استفاده از بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت می باشد. جهت آزمایشات، ستون های استوانه ای از جنس لوله های PVC با قطر 10 سانتی متر و ارتفاع 70 سانتی متر ساخته شدند. داخل هر ستون با لایه بندی از فیلتر شنی و نمونه های بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت با ارتفاع 15 سانتی متر و درصدهای 5، 10 و 15 درصد ساخته شد. به منظور ارزیابی داده های جذب، بررسی اثر متقابل پارامترها و تأثیر آن ها بر راندمان جذب از روش سطح پاسخ با طرح باکس - بنکن استفاده شد. در هر مورد، محلول مورد نظر از بالای ستون وارد شد و نمونه خروجی در زمان های مختلف (15 دقیقه، 30 دقیقه، 1 ساعت، 2 ساعت، 3 ساعت، 4 ساعت، 5 ساعت و 6 ساعت از ابتدای آزمایش) از انتهای ستون جمع آوری شد و برای اندازه گیری به آزمایشگاه منتقل شدند. نتا یج نشان داد که بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت در راندمان حذف هر 4 آلاینده TSS ،TDS ،COD و (II)Pb تأثیر قابل توجهی داشت. به طور کلی با افزایش میزان زمان و درصد دولومیت و همچنین کاهش بار آلودگی ورودی، راندمان حذف رواناب شهری افزایش یافت.

رواناب شهری، بتن متخلخل، تصفیه، آلودگی، دولومیت