بررسی و مقایسه انواع روش های متداول آبگیری از لجن تصفیه خانه های فاضلاب

لجن های فاضلاب آلاینده های تغلیظ شده ای هستند که در جری ان تصفیه از فاضلاب های شهری و صنعتی جداسازی می گردند . تغلیظ آلاینده های سمی، پاتوژن ها و مواد آلی قابل تعفن در لجن موجب شده که فرآیندهای تصفیه لجن به مراتب پیچیده تر و پر هزینه تر از فرآیندهای تصفیه فاضلاب باشند . آبگیری لجن یک واحد فیزیکی (مکانیکی) و یکی از مهم ترین مراحل فرآوری لجن برای کاهش رطوبت لجن بوده و تأثیر جدی بر کارایی و هز ینه های تمام شده فرآیند تصفیه لجن دارد . لجن هضم شده را می توان به روش های طبیعی یا مصنوعی آبگیری نمود . روش هایطبیعی بر پایه تبخیر طبیعی و نفوذ و تراوائی استوار و عموماً برای مقادیر کم لجن ( تصفیه خانه های کوچک) در صورت وجود فضای کافی و شرایط مناسب محلی برای احداث بسترهای لجن خشک کن ، برکه ها و غیره و روش های مصنوعی با بهره گیری از روش های فیزیکی بواسطه ابزار مکانیکی مصنوعی و در تصفیه خانه های احداث شده و با لجن تولیدی قابل توجه لجن را سریع تر آبگیری می نمایند . برای استفاده از روش های طبیعی آبگیری لجن هیچگونه تصفیه مقدماتی لازم نیست ، در حالیکه روش های مصنوعی صرفاً پس از آمایش لجن قابل استفادههستند . بطورکلی در روش های مکانیکی هزینه های سرمایه گذاری اولیه و همچنین بهره برداری، بدلیل مصرف مداوم پلی الکترولیت که وارداتی و نسبتاً پرهزینه بوده و تعمیرات و نگهداری و مصرف انرژی بیشتر نسبت به روش های طبیعی، بالاتر است.

کلیدواژه ها:

لجن فاضلاب ، آبگیري لجن ، روش هاي طبیعی آبگیري ، روش هاي مصنوعی آبگیري