یوسف عرفانی نسب - رییس هیات مدیره و مدیرعامل ، شرکت آب و فاضلاب استان مرکزی
سعید طاعتی - مدیرعامل ، شرکت آب و فاضلاب شهرستان ساوه
حمیده جعفری - دانشجوی دکتری آب و کارشناس بهره برداری ، شرکت آب و فاضلاب شهرستان ساوه
علی نوروزی ارکوینی - کارشناس فنی و اجرایی ، شرکت آب و فاضلاب شهرستان ساوه

شبکه های توزیع آب به علت گستردگی و نقاط دسترس فراوان همواره در معرض آلودگی های عمدی و تصادفی قرار دارند. تشخیص ورود آلودگی بوسیله حسگرهای تشخیص کیفیت اولین اقدامی است که در مدیریت بحران آلودگی شبکه درنظر گرفته می شود. با توجه به محدودیت مکان و هزینه های تهیه و نصب حسگرها، لازم است که گره های نصب حسگر به گونه ای انتخاب شوند که علاوه بر کاهش زمان تشخیص، خسارت NSGAII آلودگی را به حداقل برسانند. این مطالعه با تعریف سه تابع هدف شامل: حجم آب آلوده مصرفی، زمان تشخیص و تعداد حسگر و مدل برای حل مسئله جانمایی حسگر استفاده کرد. نتایج پیاده سازی الگوریتم پیشنهادی روی شبکه فرضی نشان داد که بکارگیری تنها یک حسگر نیز می تواند خسارت آب آلوده مصرفی را حداقل ۵۲ درصد و زمان تشخیص آلودگی را ۱۷ ساعت کاهش دهد. نتایج نشان داد که گره ۴۰ در ،۲۳ ،۲۲ ، فرایند بهینه یابی بیشترین تکرار را داشته است و یکی از مکان های پیشنهادی مهم جهت نصب حسگر می باشد. همچنین گره های ۱۲ ۳۳ و ۴۲ مکان هایی هستند که در صورت تزریق آلودگی از آنها منجر به بیشترین خسارت می شود و نیاز به درنظرگیری تمهیدات بیشتر از سوی مسئولان ذیربط می باشد.

شبکه توزیع آب، حسگر کیفی، بهینه سازی، تزریق آلودگی NSGAII