تاثیر بیماری ام اس بر روی فسخ نکاح

فســخ ازدواج عمل حقوقی یک جانبه ای اســت که به موجب آن یکی از طرفین به صــورت ارادی به هســتی حقوقی عقد ازدواج پایان میدهد. قانون مدنی به تبعیت از نظر اکثر فقها در صورت وجود عیوب قرن، جذام، برص، افضا، زمینگیری و نابینایی از هر دو چشم در زن، به مرد حقّ فسخ ازدواج و در صورت وجودعیب هایی در مرد، به زن حق فسخ را داده است. امروزه برخی از این بیماری ها قابلیت درمان یافته اند و با توجه به فلسفه و مبانی فسخ ازدواج، دلیلی بر فسخ به دلیل این عیوب موجود نیست اما به رغم پیشرفت هایی که در علم پزشکی حاصل شده است هر روز شاهد بیماری های مسری و خطرناکتر از عیوب مصرح در قانون مانند ایدز، هپاتیت B و سیفلیس و ام اس هستیم که بنابر نظر متخصصان این حرفه درمان قطعی برای این بیماری ها یافت نشده است. به نظر میر سد مهمترین فلسفه ی فسخ ازدواج مشروع به سبب بیماری، جلوگیری از ضرر و حرج ا ست که بنابر قواعد فقهیِ »لا ضرر« و »لاحرج«، نباید هیچ گونه ضــرر و حرجی به کســی وارد آید. با اســتمداد از این مبانی میتوان گفت که قانون گذار تنها از باب تمثیل به ذکر بیماری های موجب فســخ ازدواج پرداخته است و نیز قایل به توسعه ی عیوب مصرح موجب فسخ ازدواج شد. با اتخاذ اینراهکار شاید بتوان گفت که بنابر قواعد فقهیِ »لاضرر« و »لاحرج« بین زن و مرد در استفاده از حق فسخ ازدواج هیچ تفاوتی نیست و به هر دو طرف میتوان در صورت وجود عیوب و بیماری های مسری و خطرناک، حق فسخ ازدواج را داد.

کلیدواژه ها:

بیماری لاعلاج ، ام اس ، نکاح ، لاضرر ، لاحرج