تحول رویکردهای ایجاد صلح در دولت های شکننده پساجنگ

این مقاله در نظر دارد رویکردهای اصلی ایجاد صلح در دولت های شکننده ای که جنگ داخلی را تجربه کرده اند بررسی نماید. مقاله معتقد است برای چنین کشورهایی فرایندهای صلح سازی منعطف تر، موثرتر و پاسخگوتر بهترین روش است. این امر لزوماً باید همراه با تقویت توانایی های دولت و افزایش مشروعیت (از جمله مشروعیت عملکردی و رویه ای) آن باشد که به دلیل تضادهایی که ممکن است با فرایند صلح سازی پیدا کند سختی و پیچیدگی فرایند ایجاد صلح را دوچندان می کند. به همین دلیل ضروری است جامعه بین المللی در مساله برقراری صلح و تدارک زمینه های تداوم آن دخالت هوشمندانه تری داشته باشد. در این زمینه، دولت سازی و افزایش ظرفیت های دولت برای انجام کارویژه های خود و حفظ صلح باید به صورت جدی مورد توجه قرار گیرد، به گونه ای که در نهایت با افزایش مشروعیت سیاسی وظرفیت های نهادی دولت از ایجاد زمینه جنگ های جدید جلوگیری و تداوم صلح و ثبات سیاسی تضمین شود.

کلیدواژه ها:

دولت سازی ، دولت های شکننده ، دولت های فرومانده ، ایجاد صلح ، مشروعیت سیاسی